Examens en oude kaas

De eerste Sojoez-examens zijn achter de rug. Ik moest handmatig koppelen met het ISS en rond het ruimtestation vliegen. Dat ging goed. Het examen in de centrifuge verliep vlekkeloos. Ik heb vier landingen gevlogen en voor alle vier de hoogste score behaald. Eentje was zelfs zo mooi dat ik tot mijn verbazing maximaal maar 2,9 keer de zwaartekracht te verduren kreeg. Dat is behoorlijk comfortabel, voor de Sojoez. Er komen nog veel examens aan. Daar ben ik me nu hard voor aan het voorbereiden.
Ik heb een laatste herhalingsles gehad voor het gebruik van de wc in de Sojoez-leefmodule. In principe verwachten we geen problemen, want de vlucht naar het ISS duurt maar twee dagen. Toch moeten we de procedures weten voor als de wc stuk gaat. Er is een handmatig back-up systeem met een pomp. En als ook dat niet lukt, moeten we zakjes gebruiken. En in dit geval is er zelfs een derde back-up systeem: alle astronauten krijgen luiers mee. Die heb je bij de lancering ook om. Gelukkig wel…

Van het nieuws in Nederland krijg ik zo af en toe wat mee hier in Sterrenstad. Met veel verbazing heb ik de berichten zien langskomen over de oude kaas die ik naar het ISS heb gestuurd. In de berichten werd het steeds meer en groter en duurder. Grappig hoe dat werkt.
In werkelijkheid is het allemaal niet zo vreemd. Elke astronaut mag containers vullen met ‘bonusvoedsel’. Iets dat je zelf heel lekker vindt als aanvulling op het standaardmenu. Ik ben nogal een liefhebber van oude kaas. Dus heb ik geregeld dat er Old Amsterdam naar het ISS ging. Het kost dus niets extra.
Omdat ik bij het Amerikaanse deel van het ISS hoor, moest de kaas van Nederland naar het noordoosten van Amerika om verpakt te worden, daarna naar Houston en vervolgens naar Baikonoer in Kazachstan. Het heeft dus een flinke weg afgelegd naar boven. Als ik daar ben zal ik de kaas delen met de bemanning. Als we hier in Sterrenstad een etentje hebben, breng ik ook vaak Nederlandse lekkernijen mee. Oude kaas valt altijd erg in de smaak.

Ik had geen tijd om in de media te reageren op al die berichten. Het is erg druk, zo vlak voor de lancering. Ik ben naar het vluchtleidingscentrum TsUP geweest, even buiten Moskou, om het hele vluchtplan door te nemen. Erg leuk om daar weer even rond te kijken en de grote zaal met de beeldschermen weer te zien. Het is een prachtige plek met bizarre architectuur. Ik heb de Russische vluchtleider een hand gegeven en de ‘glavni’, dat is de Russische variant van onze Eurocom, de astronaut die de schakel vormt tussen het team op de grond en de bemanning in het ISS.
Bij het afscheid kreeg ik een Omega horloge om te dragen in de ruimte. Dat is traditie. Het horloge wordt een van mijn eigen souvenirs, een herinnering aan deze ruimtevlucht.