Geslaagd!

We hebben een ‘GO for launch’. De grote eindexamens zijn achter de rug en volgens de commissie die erover gaat ben ik klaar om te vliegen.
Dat was nog niet zo één, twee, drie gedaan. Het was twee dagen flink zweten met de examens, ook letterlijk. In de Sojoez-simulator met het warme ruimtepak en zonder ventilatie. En dan proberen zo rustig mogelijk te blijven en helder na te denken. Het is prima gegaan.
Op een paar heel kleine schoonheidsfoutjes na, niets wat in het echt voor problemen zou zorgen, hebben we het examen ruim gehaald.

De twee grote eindexamens in Sterrenstad waren die in het Russische segment van het ISS en in de Sojoez-simulator.
Die laatste was het moeilijkst. Als bemanning kregen we van de examencommissie de keuze uit vier enveloppen. In elke envelop zaten zes van de vele problemen die zich kunnen voordoen tijdens een vlucht.
Dat kan echt van alles zijn.
Wij begonnen met een kapotte radiozender, waardoor de grond ons niet meer kon horen.
Daarna faalden de infrarood sensoren die de Sojoez in de goede stand ten opzichte van de aarde houden en moesten we ons handmatig oriënteren.
Tot overmaat van ramp faalden daarna de Sojoez-radarsystemen voor een deel. Dus deden we een handmatige koppeling met het ISS.
Heel vreemd bij zo’n examen: op een gegeven moment is het lunchtijd. We kwamen heel even ‘terug op aarde’ om te lunchen en kropen daarna weer in het ruimtepak en in de simulator voor de volgende ronde ellende tijdens de terugkeer.
Toen we net waren ontkoppeld kwam er echte rook in de Sojoez. Helmen sluiten, ventilatie af, stroom uit. Maar dat hielp niet. We moesten alle lucht uit de capsule laten ontsnappen om de brand uit te krijgen.
Daarna moesten we heel snel terug naar de aarde met het ‘noodprogramma 5. De remmotor van de Sojoez ging aan maar hield er vervolgens veel te vroeg mee op. Dat was probleem vijf. De reservemotoren namen het over en wij moesten in het warme pak met de dichte helm en logge handschoenen berekenen hoelang de kleinere reserve motoren nu moesten branden.
Het laatste en zesde probleem was dat we de reservemotoren zelf moesten uitzetten, omdat de computer het liet afweten.

Al met al een stressvol gebeuren. Meteen na de examens wist ik al dat we het ruim hadden gehaald, hoewel er nog uitgebreid door de commissie, de specialisten en de bemanning is gediscussieerd.
Ik was opgelucht, vooral omdat ik mijn commandant niet teleurgesteld heb. De linkerstoel in de Sojoez, waar ik als vluchtingenieur zit, brengt best veel verantwoordelijkheden met zich mee en je kan makkelijk de fout in gaan. Met dit examen konden we bewijzen dat we het ruimteschip goed in de vingers hebben.

De dag na het Sojoez-examen hadden we verschillende activiteiten en tradities. Eerst de officiële bijeenkomst van de commissie en vertegenwoordigers van de verschillende organisaties in de witte zaal, waar allerlei mensen een praatje hielden en de trainingsresultaten van
de astronauten werden doorgenomen. Vervolgens naar de werkkamer van Gagarin, die gelaten is in de toestand van de dag dat hij verongelukt is. Daar schrijven de bemanningen wat in het gastenboek.
Daarna door naar het Rode Plein om bloemen te leggen bij de gedenkstenen van omgekomen kosmonauten in de Kremlinmuur. En we zijn gaan kijken bij het huis van Koroljov, de hoofd ingenieur en drijvende kracht achter de successen van de Russische ruimtevaart.

De komende tijd ondergaan we nog veel meer tradities, want daarvan hangt de Russische ruimtevaart aan elkaar. Ik zal ze in een volgend blog eens op een rijtje zetten…